سخنرانی واماندگی سازمانی
پنجشنبه نهم شهریور ۱۴۰۲
سالن همایش‌های صدا و سیما
غلامرضا خاکی
واماندگی سازمانی:
حالتی عینی–ذهنی است که در برآیند متغیرهای گوناگون داخلی و خارجی حاصل می‌گردد و موجب تسلیم منابع انسانی در برابر شرایط موجود می‌شود و در نتیجه آنان در احساس بن‌بست و انسداد نمی‌توانند نقش‌های سازمانی خود را به خوبی ایفا کنند.
این حالت در برآیند متغیرهای زیر حاصل می‌شود:
۱ – روحیه و ویژگی‌های شخصیتی منابع انسانی
۲ – ویژگی‌های ساختاری مانند میزان تمرکز، پیچیدگی و رسمیت شغل شاغل (منابع انسانی)
۳ – چند و چون فرهنگ سازمانی
۴ – وضعیت عوامل محیطی (شرایط اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و …) برون‌سازمانی
بی‌گمان عوامل بالا در صورت ناترازی، موجبات احساس واماندگی انسانی ایجاد می‌کند و شاغلان نمی‌توانند نقش‌های سازمانی خود را به خوبی ایفا کنند.
روشنفکران سازمانی که همان منابع انسانیِ درون‌سازمانی و مدرسان و کنشگران سازمانی در حوزه‌های دانشگاهی و عمومی هستند، پیشتازان مبارزه با احساس واماندگی سازمانی هستند.
روشنفكری سازمانی:
رویکرد و نگرشی سنجشگرانه (نقادانه) در چارچوب اصول و قواعد منطقی، قانونی و اخلاقی است که امکانی نظری را به وجود می‌آورد تا پرسش‌های بنیادینی دربارۀ درستی مفروض‌ها، مبانی و باورها … مطرح شوند. سئوالاتی که در فهم موقعیت سازمانی، و ضرورت به‌کارگیری اصل‌ها، نظریه‌ها و تکنیک‌هایی موثرند که بر سازوکارهای ایجاد و توزیع قدرت، ثروت، دفاع از حرمت و حقوق ذی‌نفعان اثرگذار بوده و بر چگونگی تحقق ارزش‌های عدالت و آزادی در سطح سازمان تاثیر می‌گذارند.
این گروه با نقد بنیان‌ها، راهبردها، اهداف و برنامه‌هایی که موجب ایجاد احساس واماندگی هستند می‌توانند راه‌های خروج و برون را تعیین کرده و زمینه را برای یک عملگرایی عقلانی اخلاقی فراهم آورند تا سازمان به رسالت خود عمل کند.
برای مطالعه اسلایدهای این سخنرانی می‌توانید فایل پیوست را دانلود نمایید:
:: فایل پیوست: دانلود اسلاید سخنرانی واماندگی سازمانی در فرمت pdf
